Uniek fotografie sinds 2022

In 2022 ben ik begonnen met het beheren van mijn website. Mijn doel was een hobby matige website beheren waarin ik mijn persoonlijke werk kon delen.
De naam Uniek Fotografie is toen tot stand gekomen.

Waarom 'uniek fotografie'?
Nog niet zo heel lang geleden heb ik te horen gekregen dat ik mijn leven anders moet gaan inrichten omdat ik autistisch ben. Ik liep al langere tijd tegen problemen aan zoals het niet kunnen plannen/organiseren van meerdere aspecten in mijn leven. Na een lang traject, was er eindelijk een beetje duidelijkheid over waarom ik continu vast loop in het dagelijks leven.
Mijn reis om mijzelf opnieuw te leren kennen startte op dat moment.
Werkzaamheden die ik als verpleegkundige had, heb ik helaas ook moeten stoppen. Met pijn in mijn hart heb ik hieraan toe moeten geven. Mijn werkgever zag ook dat, na 12,5jr dienstverband, het gewoon niet meer ging. De verantwoordelijkheid ligt zo immens hoog in de zorg momenteel. Als alleenstaande moeder van twee kinderen met een rugzakje, kon ik deze verantwoordelijkheid niet meer dragen.
Ik heb mezelf altijd anders gevoeld dan de mensen om mij heen, mijn eigen denkwijze, een eigen manier van omgaan met situaties, een eigen blik op deze wereld maar vooral ook een eigen manier van het verwerken van alle prikkels die wij dagelijks ontvangen.
Ik heb mezelf altijd anders gevoeld daarin, ofwel 'uniek'.
Omgaan met emoties gaat bij mij niet zo makkelijk als bij anderen. Ik heb geen weet van hoe ik dit moet uitten naar mijn omgeving zonder onbegrip terug te krijgen van de mensen om mij heen.
Echter heb ik wel één grote hobby waarin ik al mijn emotie kwijt kan, waarin ik mijn blik op de wereld ook visueel kan maken en tonen; fotografie.
Zo is de naam 'Uniek Fotografie' tot stand gekomen.

Uniek fotografie is niet actief

Als klein meisje was ik al bezig met fotografie. In het begin was dit met een wegwerp camera. In de hoop dat als je de foto's af liet drukken afdrukken, ze ook gelukt waren. Met mijn eerst verdiende geld, kocht ik een digitale camera . Uiteindelijk had ik voldoende kunnen sparen en kocht ik mijn eerste spiegelreflex camera.  Hierop volgend heb ik meerdere cursussen/workshops gevolgd om deze onder de knie te krijgen. Echter blijft de wereld van fotografie werken, oefenen, doorgaan en blijven leren. Er komt zoveel meer bij kijken dan alleen op een knopje drukken. Dit maakt voor mij de uitdaging groter om een uniek plaatje te presenteren. Eén van mijn eigenschappen is 'perfectionisme'. Dit zorgt ervoor dat ik alles tot in de kleinste details perfect wil hebben. Vaak zijn dit details die andere om mij heen nog niet eens zijn opgevallen. Ik was soms weken bezig met voorbereiden, oefenen, proberen, nog een keer doen, om vervolgens een foto reportage te maken. Het bewerken van de gemaakte foto's kost mij altijd ontzettend veel tijd, tijd wat ik eigenlijk helemaal niet heb.
Eén van mijn andere eigenschappen is, 'het altijd goed willen doen voor een ander'. Mijn werk als verpleegkundige was erg belangrijk voor mij. Ik was ten slotte voor andere mensen aan het zorgen die het zelf niet konden. Dan wil ik het ook goed doen. Dit slurpte vaak het laatste beetje energie dat ik had, van me weg. Met als gevolg dat zelfzorg niet meer ter sprake kwam. Tot mijn lichaam uiteindelijk zelf de rem erop heeft gegooid.
Mijn kinderen hebben mij nodig maar mijn eigen lichaam/gezondheid ook.
Helaas is mijn hobby daarom ergens onderaan het lijstje komen te staan.

Als gevolg van hetgeen wat hierboven beschreven staat, ben ik met veel pijn in mijn hart, gestopt met het aanbieden van foto reportages.

Dit wil niet zeggen dat het niet meer mijn grote passie is of dat ik er helemaal géén tijd meer in steek. Ik heb er momenteel gewoon niet voldoende tijd voor, fotografie vraagt meer tijd dan vele denken.

Met met mijn werk als verpleegkundige had ik ook veel meer tijd nodig dan mijn collega's om alles wat er gebeuren moest, gedaan te krijgen. Des te ouder mijn kinderen werden, hen hulpvraag die continu veranderde, het continu wijzigen van ons dagelijkse ritme en het ontbreken van tijd wat nodig is om alles wat mijn aandacht vroeg, heeft ervoor gezorgd dat ik ook mijn werk als verpleegkundige heb moeten stoppen. Mijn gezondheid liet dit niet meer toe.
**Ik ben mijn collega's van Buurtzorg (Oss en Heesch), ontzettend dankbaar voor alle tijd en geduld die zij hebben gehad voor mij!
Ik mis mijn collega's, de cliënten en het werk nog steeds elke dag**